Summary of the Book
काँगो खोर्याच्या अगदी निबिड अंतर्भागात झिंज नावाच्या उद्ध्वस्त नगराच्या भग्नवशेषांत आठ जणांचा अंतर्भाव असलेली संशोधकांची एक तुकडी डोळ्याची पापणी लवते, न लवते, एवढ्या काळात अत्यंत रहस्यपूर्ण पद्धतीनं अज्ञात अशा पाशवी क्रौर्याला बळी पडते.
तिथून दहा हजार मैल अंतरावर असलेल्या हाऊस्टनमध्ये करेन रॉस आपल्या टीव्हीवर व्हीडीओच्या माध्यमानं त्या दुर्दैवी तुकडीवर ओढवलेली ती निर्घृण आपत्ती गोठलेल्या शरीरानं अन् फाटल्या डोळ्यांनी पाहत राहते.
या संशोधकांचं मुक्कामाचं ठिकाण उद्ध्वस्त केलं जातं, तंबूंवी लक्तरं केली जातात, त्यांनी सोबत आणलेल्या सर्व सामानाचा चिंधीचोळा केला जातो... यापाठीमागे असते एक काळीकुट्ट, परंतु नक्की कुठलाच आकार नसलेली धूसर छायाकृती.
सॅन फ्रॅन्सिस्को इथं ऍमी नावाची एक लोकविलक्षण गोरिला मादी असते. तिला सुमारे 620 शब्दसंख्येपर्यंतची खाणाखुणांची भाषा ठाऊक असते. शिवाय तिला बोटांच्य साहाय्यानं चित्रं रेखाटण्याचीही कला अवगत झालेली असते. नुकतीच तिनं, 1642 सालच्या, जीर्ण कागदावरच्या पोर्तुगीज पद्धतीच्या छपाईतल्या एका जुन्या, उद्ध्वस्त शहराच्या नकाशाची प्रतिकृती रेखाटलेली असते. तात्काळ संशोधकांची एक नवी तुकडी कॉंगोच्या खोर्यात पाठवली जाते - त्या अदृष्याच्या शोधात - तिथं फक्त मृत्यू हाच तिचा शेवट असू शकत होता.