दत्त शिखरावर कायमच मन अडकून राहिलेले असते, तिथे मिळणारे मानसिक समाधान आजपर्यंत मला तरी कुठे अनुभवास आले नाही. आजवर अनेकदा 'गिरनार ' ला जाणे झाले कधी तासभर , तर कधी दोन मिनिटे तिथे वेळ मिळाला , पण जे मिळाले त्यात कायम समाधान होते. म्हणूनच की काय दत्त महाराजांनी प्रत्येक हट्ट पुरवला आणि आजही पुरवत आहेत. बरीच मंडळी मागे लागतात की, 'आम्हालासुद्धा तुमच्या सोबत घ्या ', पण काय उपयोग ? आणि कशासाठी ?फक्त रितेश आणि आनंद सोबत येऊन काही अनुभूती येणार नाही. अनुभूती मिळेल ती तुमच्या श्रद्धेने , तुमच्या स्व -कष्टाच्या साधनेने . उगाच ओढून - ताणून काही मिळत नाही, त्यासाठी साधना महत्वाची , नामस्मरणाचा महिमा अपरंपार आहे यात वादच नाही.
    भले भले संत - महात्मे पुराणांमध्ये उल्लेख करून गेले याच गोष्टींचा . पण आमची मानसिकता अशी की आम्हाला सहज साध्य झाले पाहिजे , मात्र त्यासाठी लागणारे कष्ट सोसायटी तयारी नसते. मी -मी करताना मीच आडवा येतो आणि साधनेची माती करून जातो. त्यामुळे येथे काहीही साध्य होत नाही , आणि महाराज काही सोडणार नाही , दहा वेळा बजावून देखिल ऐकले नाही तर सळो को पळो करणार आणि अक्कल आली की सरळ रेषेत आणणार. तोपर्यंत वेळ जातो आणि कष्ट खुप करावे लागतात , पण पर्याय नसतो. म्हणूनच वेळेवर योग्य वागणे गरजेचे आहे. सरळ साधे नाम घ्यावे , त्याच रंगी रंगावे आणि समाधान मानावे , परमार्थ त्यातच मिळतो . उगाच मला हवेच म्हणून काहीच मिळणार नाही. उलट हातातले गमवायची वेळ येते. त्यापेक्षा मिळेल ते घेऊन जपले तर कृपा वर्षाव अनंत कृपेने राहतो.