'खिडक्या..' हि कथामालिका असली तरी एक प्रॉपर कादंबरी आहे. त्या मधली व्हिज्युअल डिटेलिंग ही पटकथे समान असली, तरी एका अँगल ने मला हे कथानक नाटकासारखं ही वाटतं! नाटकांत जसं दोन प्रवेशांच्या मध्ये काहीसं घडून गेलं असतं आणि नंतर व आधी त्याची चाहूल अथवा पडसाद दिसत राहतात तसंच या एकमेकांशी जोडलेल्या कथा करतात. टायटल मधलं 'अर्ध्या उघड्या..' या अर्थीही जष्टीफाईड होऊन जातं. 'भारद्वाज' ही कथा कथानकात मोधोमद येते आणि इतक्या वेळ आपण जे वाचत होतो, त्याची खरी दिशा आणि मार्ग सुचवते. 'खिडक्या..' चं मला दिसणारं सर्वात मोठं बलस्थान हे त्याच्या पात्रांच्या व्यक्त होण्यात आहे! ऑलमोस्ट सगळ्या कथा त्या त्या पात्रांना तसा चान्स देतात. ही पात्रे स्वतःबद्दल खूप काँशियस वाटतात, स्वतःचा सखोल अभ्यास करतायत असं वाटतं मात्र व्यक्त होताना त्यांची एक खबरदारी ही दिसून येते. ही खबरदारी म्हणजे आजच्या एकूण काळाचा मूळ गुणधर्म! माझा मी, तुझा तू हे जे माणसाचं 'आयलंड' असणं आहे ते हेच! 'खिडक्या' हे या आजच्या स्पेस अँड टाईमचं असं अभ्यासपूर्ण डॉक्युमेंटायजेशन आहे जे बदलणाऱ्या स्पेस अँड टाईम मध्ये या काळाचं एक महत्त्वाचं प्रतिबिंब ठरेल!