माझ्यासारख्या तरुणाला सैन्यात जाण्याची खूप इच्छा आहे, लहानपणापासून मी शौर्याच्या कथा वाचत आलोय. माझ्या एका मित्राने माधव जोशी लिखित ओजस्वी ही कादंबरी मला वाचायला रेकमेंड केल्यावर मी त्याचीच कॉपी वाचून काढली. एकदा बसलो ते कादंबरी वाचून संपल्यावर च उठलो. अतिशय रोमांचकारी वर्णने वाचताना मला सैन्याचे अधिकाधिक आकर्षण वाटू लागले. कथेचा नायक भाऊ देशमुख ह्याला लहानपणापासूनच सैन्यात जायचे असते. जुन्नर गावातील जन्म हा त्याच्यासाठी चांगला योगच होता. शिवाजी महाराजांनी 16 व्या वर्षी घेतलेली शपथ हा तरुण आपल्या इतर 4 मित्रासोबत शिवनेरीवर जाऊन घेतो. पुढे 62, 65 व 71 सालच्या युध्दात त्याला भाग घ्यायला मिळतो. युध्दाची रोमांचक वर्णने लेखकाने लिहिलेली आहेत. वाचताना अंगावर काटा येतो. विशेषतः 62 सलच्या युद्धानंतर भाऊ 50 दिवस हरवलेला असतो त्यावेळची वर्णने चित्तथरारक आहेत. एकंदरीत, ही कादंबरी वाचून माझी सैन्यात जाण्याची उर्मी अधिकच वाढली व त्यासाठी मी लेखकाचे आभार मानतो. तसेच अशी छान कादंबरी प्रकाशित करणाऱ्या सोहम प्रकाशनाचे सुद्धा आभार. सर्वांनी ही कादंबरी जरूर वाचावी असे माझे मत आहे.

ही कादंबरी म्हणजे 1962 ,65 आणि 71 साली भारताला लढाव्या लागलेल्या तीन युद्धात प्रत्यक्ष सहभागी असलेल्या भारतीय हवाई दलातील एका इंजिनियरने दाखवलेल्या दैदिप्यमान साहसाचे प्रत्ययकारी वर्णन आहे. यंदाच्या वर्षी १९७१ साली भारताने मिळवलेल्या उज्ज्वल यशाचा सुवर्णमहोत्सव साजरा होत असताना ही कादंबरी प्रकाशित होणे हा म्हणजे दुग्ध शर्करा योगच म्हणायला हवा. बालपणापासूनच राष्ट्रप्रेमाचे बाळकडू मिळालेला एखादा तरुण पुढे आपल्या देशासाठी काय करू शकतो हे जाणून घेण्यासाठी ही कादंबरी मुळातच वाचणे श्रेयस्कर. ही कादंबरी वाचून पाच पन्नास जणांना जरी सैन्य दलात भरती होऊन देशसेवा करण्याची स्फूर्ती मिळाली पाहिजे.. ह्या सारख्या कादंबऱ्या ह्या वाचून देशप्रेमाचे स्फुल्लिंग मनात पेटते. लेखकाची ओघवती भाषा पुढे काय असेल ते वाचायची उत्सुकता सतत मनात कायम ठेवते. त्यासाठी लेखकाचे अभिनंदन .