गुंटरेचा हिवाळा ही कादंबरी पॅराग्वेचं नागरिकत्व असलेल्या पण जर्मन वंशाच्या एका थंड डोक्याच्या आणि गेंड्याची कातडी असलेल्या व जागतिक बँकेत उच्चाधिकारी पदावर असलेल्या माणसाची त्याच्या एलिझा नावाच्या पत्नीसोबत, जी एक अतिशय संवेदनशील अशी स्त्री असून एक मिश्र वंशाची हिस्पॅनिस्ट आहे यांचा फॉकालंड युद्धकाळातील दक्षिण अमेरिकेत पसरलेल्या आतंकवादाच्या ठिकाणाकडचा प्रवास विषद करते. हा प्रवास त्यांनी त्यांची भाची सोलेदाद, जी एक तरुण कवयित्री आहे आणि तिला केवळ ती कविता लिहिते म्हणून हालहाल करून छळण्यात येतं तिच्या सुटकेच्या प्रयत्नासाठी केलेला असतो. गुंटरेचा हिवाळा ही कादंबरी लॅटिन अमेरिकेतील polyphonic किंवा post-boom साहित्यातील एक ठळकपणे नाव घ्यावं अशी कादंबरी आहे. ह्या कादंबरीला १९८७ या वर्षातील सर्वोत्तम पुस्तकाच्या पुरस्कारासोबतच पॅराग्वेमधील गेल्या चाळीस वर्षातील एक महत्वाची कादंबरी म्हणून तज्ज्ञांनकडून निवडण्यात आलेलं आहे. देशाच्या शिक्षण मंत्रालयानेही ह्या कादंबरीला त्यांच्या राष्ट्रीय शैक्षणिक धोरणाचे पाठराखण करणारी कादंबरी म्हणून जाहीर केले आहे आणि ती मागील तेरा वर्षात दहावेळा परिष्कृत करण्यात आलेली आहे.
पॅराग्वेमधील लष्करी हुकुमशाहीच्या निष्ठूरकाळात ख्वान मॅन्युएअल मार्कोस यांना १९७३ ते १९८७ पर्यंतचा जो काळ कंठावा लागला तो अत्यंत नाट्यमय अनुभव आणि अनपेक्षित घडामोडींनी भरलेला होता. हाच काळ या कादंबरीची पार्श्वभूमी म्हणून घेतला आहे. या काळात डॉ. मार्कोस यांनी स्पेन व अमेरिकेत विविध ठिकाणी राहून आपली राजकीय हद्दपारी भोगली. या आपल्या काळातील जगण्याच्या विसंगतीतून निर्माण होणारा उपहास तसेच आसूनसिऑन, कोर्रिअंतेस, ब्युनॉस आयर्स, मेक्सिको, पिटसबर्ग, न्यूयॉर्क, ओक्लाहोमा, माद्रिद, पॅरिस आणि बुखारेस्ट येथील वास्तव आणि कल्पित ठिकाणं या कादंबरीत जागोजागी पेरलेली आहेत. एका बिनीच्या लेखकाने सुंदर कालत्माकरीतीने गुंफलेली कथनात्म शैली आणि गहन काव्यात्म डूब असलेली ही कलाकृती असल्याचे वाचकांनी आणि आंतर्राष्ट्रीय स्तरावरच्या विद्वान समीक्षकांनी नमूद केले आहे. ही कादंबरी जगभरातील तीसपेक्षा जास्त भाषांमधून भाषांतरीत झालेली व लॅटिन अमेरिकेतील तरुणाईच्या आदर्शवादाला वाहिलेली एक गोठवून टाकणारी अशी आदरांजली आहे. तसेच जागतिक पातळीवरील कथनात्म साहित्यातील एक नवासौंदर्यवादी क्रांतिकारी असे उदाहरण आहे.