डॉ. गोवारीकर हे जन्माने पुणेकर; मात्र त्यांचे उच्च महाविद्यालयीनपर्यंतचे सर्व शिक्षण कोल्हापूर येथे झाले. इंग्लंडमधील बर्मिंगहॅम विद्यापीठातून त्यांनी पीएचडी प्राप्त केली. रसायन अभियांत्रिकी हा त्यांचा मुख्य विषय होता. देशप्रेमामुळे त्यांना भारतात येऊन रचनात्मक कार्याची इच्छा होतीच.

तत्कालीन अणुशक्ती आयोगाचे अध्यक्ष डॉ. विक्रम साराभाईंच्या प्रोत्साहनामुळे तुंबा (थुंबा नाही!) येथील इस्रोच्या प्रयोगशाळेत डॉ. गोवारीकर प्रॉपलंट इंजिनीअर या पदावर रुजू झाले. अनेक प्रतिकूल बाबींवर विजय मिळवत 21 फेब्रुवारी 1969 रोजी एका अग्निबाणाने यशस्वीरित्या अवकाशात झेप घेतली. या अग्निबाणात असलेले घनइंधन गोवारीकर यांनी तयार केले होते. या आणि अशा अनेक यशांचे टप्पे गाठता गाठता डॉ. गोवारीकर 1979 साली विक्रम साराभाई अंतरीक्ष केंद्रातील पाच हजार सहकाऱ्यांचे मुख्य झाले.

डॉ.ए.पी.जे अब्दुल कलाम यांच्यासारख्या सहकाऱ्यांबरोबर संशोधन करायची संधी त्यांना मिळाली. 1986मध्ये ते विज्ञान तंत्रज्ञान खात्याचे सचिव झाले. पंतप्रधानांनी त्यांच्यावर 27 हजार कर्मचाऱ्यांचे नेतृत्व करण्याची जबाबदारी टाकली. येथे त्यांनी विज्ञानातील विविध विषयातील प्रकल्प यशस्वी करून दाखविले. विज्ञान प्रसाराकरीता विशेष योजना आखल्या. शेतकऱ्यांसाठी खतांचा ज्ञानकोष तयार केला. मान्सूनचा अंदाज व्यक्त करण्यासाठीचे सुधारित मॉडेलही त्यांनी तयार केले. लोकसंख्यावाढीसंबंधी त्यांनी जी पूर्वी मांडणी केली होती. ती आता बरोबर असल्याचं आढळून आले आहे.

पुणे विद्यापीठाचे कुलगुरू म्हणून त्यांनी विविध स्तरांवरील समस्या दूर करण्याचे प्रयत्न कल्पकतेने केले होते. कोल्हापूरसारख्या लहान शहरातून आलेल्या या शास्त्रज्ञाने ब्रिटनमध्ये उच्च शिक्षण घेतले. पण इतरांसारखे तिथेच न रमता भारताच्या अग्निबाण प्रकल्पासाठी ते मायदेशी परतले. 'इस्रो'मधील जबाबदारी, भारत सरकारच्या विज्ञान तंत्रज्ञान खात्याचे सचिवपद, हवामानाचा अचूक अंदाज वर्तवणाऱ्या 'गोवारीकर मॉडेल'ची निर्मिती, पुणे विद्यापीठाचे कुलगुरुपद, खतांच्या ज्ञानकोशाचे संपादन, लोकसंख्येच्या प्रश्नाबद्दलची वेगळी मांडणी - एका माणसाला आयुष्यामध्ये एवढे सारे करणे शक्य आहे, यावर हे चरित्र वाचल्याखेरीज आपला विश्वासच बसणार नाही.