मा.श्री. अरविन्देकर "मास्तर " आपले पुस्तक वाचायला घेतले आहे. सर्वप्रथम एका नव्या व अपरिचीत जगाची ओळख आम्हा वाचकांना करून दिल्याबद्दल खूप खूप धन्यवाद! आजवर प्रकाशित झालेल्या मराठी पुस्तकांमध्ये या विषयावर लिहिले गेलेले बहुधा हे पहिलेच पुस्तक असावे. आता थोडे पुस्तकाविषयी. हे पुस्तक वाचतांना पदोपदी जाणवतो तो म्हणजे आपला प्रांजळपणा. आपली लेखनशैली प्रवाही आहे.काही अपवाद सोडता आपले लिखाण कुठेही कंटाळवाणे,लांबलेले वाटत नाही. कथनाच्या ओघात येणारे / होणारे प्रासंगिक विनोद, ग्रामीण भागातील माणसांचे इरसाल नमुने, एस्टी महामंडळ परिवारातील लोकांची शिवराळ भाषा, त्यांचे स्वभावविशेष या सर्व गोष्टी थेट द.मा. मिरासदार आणि शंकर पाटील यांच्या लेखनाची आठवण करून देतात.या सर्व गोष्टी दैनंदिन व्यवहारात प्रत्यक्ष अनुभवत असूनही आपली तटस्थ, संयमित वृत्ती कधीही ढळली किंवा चळली नाही तसेच वाटेत येणाऱ्या क्षणिक प्रलोभनांना आपल्या परिवारातील लोक जिथे शिंगावर घेऊन उपभोगतात त्याच परिवारात राहून आपण अशा प्रलोभनांना शिंगावर घेऊन बाजूला फेकलंत याबद्दल आपले कौतुक तर आहेच पण याचं आपल्या संयमित वृत्तीमुळे आपण एका मनस्वी, निस्वार्थी प्रेमाला मुकलात हे आपले दुर्दैव. मा. श्री. सुभाष भेंडे सरांनी प्रस्तावनेत लिहिल्याप्रमाणे आपण एम ए मराठी आहात .खरे तर तुम्ही या नोकरीसाठी मिसफिट होतात असे असूनही बारा वर्षे ही नोकरी इमाने इतबारे केलीत आणि भांगेत उगवलेल्या तुळशीसारखे किंवा पाण्यात तरंगणाऱ्या लोण्यासारखे राहिलात याला कारण आपला स्वभाव आणि नियत. तेव्हा आपले कौतुक करावे तितके थोडेच आहे. या पुस्तकाचा मला झालेला फायदा म्हणजे आता इथून पुढे एस्टीने प्रवास करतांना मी चालक - वाहकांना जरा "वेगळ्या" दृष्टीने निरखत जाईन.