'पुन्हा प्रेमगीत गाण्यासाठी' वाचले आणि परत एकदा अभिमन्यूची आठवण आली. लहानशा देहात प्रचंड ऊर्जा आहे, याची प्रचिती आली. प्रेमाच्या दिशेने सुरु झालेला प्रवास शहर, गाव, शाळा, कॉलेज , भूतकाळातील आठवणी, आजचे सामाजिक आणि राजकीय वास्तव रेखाटत आईच्या निस्मीम प्रेमापर्यंत येऊन पोहचला. सर्व विषयांवर मनसोक्त भ्रमण करणारा हा माझ्या वाचनातला पहिलाच काव्यसंग्रह. अत्यंत स्तुत्य असा पहिला प्रयत्न आहे अंकुर तुझा . मनातल्या भावना अगदी योग्य शब्दात मांडल्या आहेस. तुझ्या पुढील प्रवासासाठी खूप खूप शुभेच्छा. असाच व्यक्त होत राहा.
हा कवितासंग्रह वाचल्यावर 'भेटी लागी जीव लागलीसे असे हा अभंग आठवतो. कविता वाचताना आपण कधी आपल्या अंतरंगात डोकावतो, काळात नाही. असं वाटतं, शब्द जरी अंकुरचे असले, तरी भावना आपल्याच आहेत. सतत काही तरी वेगळं शोधत राहणं, हे जिवंतपणाचं लक्षण आहे. ह्या कवितांच्या माध्यातून स्वतःला शोधू पाहणाऱ्या आणि समजू पाहणाऱ्या माझ्या मित्राच्या पहिल्या कवितासंग्रला खूप खूप शुभेच्छा. एक मोठे लेखक म्हणतात- "a very small man can cast a very large shadow". "तू हे कायम सिद्ध करीत आला आहेस मित्रा ! अंकुर वाढवे !! लोक म्हणतात नावाप्रमाणे हा अंकुर वाढून त्यांचं झाडात रूपांतर होईल कधी ? पण त्याच्या बुद्धिमत्तेची वाढ झालेली कोणाला दिसलीच नाही. त्याच्या छोट्याशा डोक्यात एवढं काही भरलेलं असेल, असं तिळमात्रही लॉनला वाटलं नसेल. पण ह्या पुस्तकाच्या रूपाने ते दाखवून दिल अंकुर, तुझ्या मेंदूचं झाड वाढून ते कवितेच्या रूपाने सावली देत राहो.. तुला खूप खूप शुभेच्छा!