गीता हा एक संकीर्ण कुंभ आहे , ज्यात ज्ञानरुपी महासागर भरलेला आहे . तरीही लोकमान्य टिळक गीतेचे मर्म ग्रहण करण्यात यशस्वी झाले आणि आपल्या जीवनकार्याव्दारे त्यांनी गीता वाचकांसमोर मांडली . केवळ गीतारहस्य वाचल्यामुळे सर्व शास्त्रग्रंथांचे ज्ञान होते.
    तत्वज्ञानावरील कोणत्याही ग्रंथाचा विस्तार केल्याशिवाय तो सोपा करून सांगणे जवळजवळ अशक्य असते , सोपेपणा आणि सारांश हे परस्परविरोधी आहेत . बऱ्याचदा सारांश क्लिष्ट , जवळपास अगम्य असतो . लोकमान्यांचे सूक्ष्म आणि सखोल विचार आजच्या भाषेत स्पष्टपणे आणि थोडक्यात मांडणे हे अतिशय अवघड काम आहे.
अरुण तिवारी यांच्यामध्ये आधुनिक शिक्षण आणि पारंपारिक , आध्यात्मिक जडणघडण यांचा सुरेख संगम आहे , जो तो त्यांच्या लिखाणातून अचूकपणे प्रकट करतात. ते संवेदनशील आहेत, त्यामुळे त्यांच्या शब्दांमधून अनुकंपा प्रतीत होते. त्यांचे हे काम म्हणजे केवळ पांडित्यपूर्ण लेखन नाही , तर गीतेची भक्तिभावने केलेली पूजा आहे.

    ब्रिटिशांच्या राजवटीत पिचलेल्या भारतीयांमध्ये राष्ट्रीयत्वाची भावना जागृत करण्यासाठी लोकमान्य बाळ गंगाधर टिळक यांनी भगवद्गीतेवर आधारित 'गीतारहस्य ' हा एक विस्तृत टीकाग्रंथ लिहिला . या पुस्तकात मूळ ग्रंथाच्या संरचनेला जराही धक्का न लागू देता , हल्लीच्या काळात अनुरूप अशा शैलीत आणि भाषेत लोकमान्य टिळकांचे विचार मांडले आहेत. हिंदू धर्म हा एक चिरंतन धर्म आहे , हे अरुण तिवारी यांनी या पुस्तकाव्दारे उत्तमप्रकारे सिद्ध केले आहे . हिंदू धर्मात अखंड आध्यात्मिक अर्थशोधनाव्दारे 'स्व 'ची नव्याने ओळख घडते आणि सतत बदलणाऱ्या या विश्वातील शाश्वताचा शोध घेण्याचा मार्ग सापडतो . चिंतनाव्दारे स्वत:मध्ये सतत सुधारणा करीत राहणे, हे आपल्या मानसिकतेत , गुणसूत्रांमध्ये गुंफलेले आहे. आपल्या मुक्तीची बीजे आपल्यातच दडलेली असतात.