Summary of the Book
एक काळ असा होता, की माणसाच्या व्यवहाराच्या बहुरंगी जगातलं विज्ञान नावाचं जे क्षेत्र आहे, त्यातल्या घडामोडींचा आणि तुमच्या-आमच्यासारख्या सामान्यजनांचा फारसा संबंध येत नसे. कारण ही जी वैज्ञानिक नावाची मंडळी आहेत, त्यांच्या उद्योगांपायी जी काही नवी उलथापालथ होत असे, तिचा संबंध सहस्त्र्योजनं दूर, अवकाशातल्या कोणत्या तरी तार्याच्या परिसरात, क्वचितप्रसंगी त्याच्या अंतरंगातही होत असे. तसा तो झाला, म्हणून आपली दहा-सतराची लोकल काही वेळेवर यायची शक्यता नसे. या उलथापालथींचा संबंध दुसर्या टोकाला सूक्ष्मातिसूक्ष्म अणूच्या अंतरंगाशीही असे. त्याचीही झळ काही आपल्या हातातल्या भाजीच्या पिशवीला बसत नसे. त्यामुळं त्या विश्वाशी जवळीक साधण्याची तर सोडाच; पण तिकडे ढुंकूनही पाहण्याची काही गरज आपल्याला आहे, असं वाटत नसे.
पण जमाना बदललाय्, आबुराव. आता होणार्या विज्ञानविषयक हालचालींनी आपल्या माजघरातच नाही, तर शेजघरातही प्रवेश केलाय्. आपल्या भेडसावणार्या दैनंदिन समस्यांचं मूळ किंवा त्यांवरचा उतारा-दोन्हीही विज्ञानाशी निगडित असतात. आपल्या दररोजच्या धकाधकीच्या आयुष्याच्या प्रत्येक क्षणाशी विज्ञानानंच आपुलकीचे संबंध जोडल्यानंतर आपल्याला त्यापासून दूर राहणं कसं परवडेल?
माझे स्नेही आणि विख्यात विज्ञानलेखक डॉ. बाळ फोंडके यांनी एक वर्षभर न चुकता दर आठवड्याला मला पत्र लिहून हीच गोष्ट मला व्यवस्थित आणि सुबोधपणे पटवून दिली आहे. त्यामुळं विज्ञानाविषयीची माझ्या मनातली दहशत किंवा अढी पार पळाली आहेच; उलट, आता त्याविषयी कुतूहल आणि आस्था निर्माण झाली आहे. त्यामुळंच काही काही वेळा मीही बिनदिक्कत डॉ. फोंडके यांना काही प्रश्न विचारले आहेत. त्यांचीही उत्तरं त्यांनी या पत्रांतून दिली आहेत.