very good poems

घुसमट मधील काही कविता शालेय अभुअस्क्रमत घेता येतात का हे शिक्षण मंडलालीत लोकांनी पाहावे. घुसमट मधील कविता हया अनेक सामाजिक व राजकीय सामाश्यावर रामबन उपाय आहेत असे मला वाटते.

घुसमट मधी कविता म्हणजे अगदी बावनकशी सोन... कवी चीपरगे यांचा अन्य काव्य संग्रह असल्या कोठे मिळेल?

इतक्या चांगल्या कविता मी कधीच वाचल्या नव्हत्या, हा एक झाकला कवी महारास्त्राला माहीत व्हावा म्हणून ज्यांनी ज्यांनी प्रयत्न केले त्या सर्वांचे आभार. घुसमट मधील कविता अस्वस्थ करून गेली.

घुसमट हा संग्रह सर्वोत्तम असून यातील प्रत्येक कविता लाजवाब आहे.

गुस्मात्चे मुख्पृस्त खरोखरच खप बोलके आहे,,, त्यावरूनच कवितांच्या विषयांचा अंदाज येतो. क्वतीता आवडल्या.

कवीने आपल्या जीवनातील घुसमट बाहेर काढली असे वाटले पण मी तर म्हणेन की ही घुसमट ही फाकेत कवी चीपार्गे यांची घुसमट नसून संपूर्ण समाजाची व प्रत्येक वाचकांची गुस्मात आहे असे मला वाटते. कवी डी बी यांना शुभेच्छा ..

कविता खूपच आवडल्या, सर्वच कविता वास्तववादी आहेत.

सर्वच कविता एकाच साच्यातील असल्यामुळे थोडया कंटाळवाण्या वाटतात. पण काही कविता खूपच प्रबोधनपर आहेत.

Very good book... best poems ever I have read in my life... all poems have meening and a messge to the community.

कविता आवडली, शब्दांची रचना बंधनात असली तरी ती तशी वाटत नाही अर्थात तेच तर कवीचे मोठे वैशीष्टे असते.

... काही पुस्तकं कायम आवडत राहतात, कधीकधी अख्खा संग्रह नाही, पण त्यातील काही कविता विषेतत्वाने आवडून जातात. कविता मरगळलेल्या शेतकऱ्याला स्फ़ूर्ती देणाऱ्या आहेत. कविता संग्रह वाचताना खूप मजा आली.

कविता संग्रह वाचला खूप आवडला, धन्यवाद. वाचताना माझाच अनुभव कवी सांगत आहे असे वाटले. म्हणून कविता माझीच झाली....

अश्रू न येत नयनी अन् हुंदका फुटेना धुमसून जाळणारा हा दाह साहवेना अव्यक्त राहण्याची जी घेतली प्रतिज्ञा कृत निश्चयामुळे त्या आक्रंदणे रुचेना जरि गीत गातसे मी लय-तालही जुळेना सम साधणे जमेना की षड्ज सापडेना सोशीत येथ आलो कसल्या विचित्र वेणा ही जखमही भरेना अन् रुधिरही स्त्रवेना गेली कितीक वळणे मुक्काम आकळेना क्रमतो अशी निरंतर ही वाट का सरेना

घराघरातून जाते हद्दपार झाले आणि जात्यावरच्या ओव्या हरवल्या. दळणकांडण संपले आणि त्याअनुषंगाने येणारी गाणीही कालौघात मागे पडली. परिणामी श्रम नावाची संकल्पानाच घरातून दूर जात आहे. त्यासाठी चालू काळात प्रत्येक माणसाने साहित्याचे वाचन करणे आवश्यक आहे. आपल्या देशाचा इतिहास हा साहित्यिकांमुळेच जिवंत आहे.

अमावस्येच्या अंधाऱ्या रातीची घुसमट.. अमावस्येच्या अंधाऱ्या रातीची घुसमट.. काल ऐकली मी... काय नव्हते त्यात... सळसळ..थरथर..घालमेल.. तडफडीला,फडफडीला आवाज नव्हता त्या... फक्त होती गहिरी खोली..... गुदमरून अंधारलेली... मला माहित होतं....असंच असतं... अशा रातीशी जास्त बोलणं रास्त नसतं... पण तिलाही वाटत असेल ल्यावंसं..... चांदणं... दुखत असेल असं..दर पंधरवड्याला...वांझोटं येणं....!! उगाच फिरत बसते...मग ती अत्रुप्त आत्म्यांबरोबर... स्मशानात बसून गप्पा मारते.... थडग्यांशी.. वेळ सरत नाही म्हणून... खापरं गोळा करते फुटक्या मडक्यांची... रस्ते सुद्धा साथ देत नाहीत तीला... पडून असतात निपचित...तिमिरांध...!! धावत सुटते मग ती अथपासून..इतिपर्यंत... दिसतात मला तिचे अश्रू.... कट्टरकाळे अंधारथेंब... बरं होईल..सापडली तीला जर एखादी...चंद्रशलाका.. साथीला राहील मग प्रकाश...चिरका... बधिरलेला का होईना...!!!

निवा-यासाठी थांबावं त्या झाडाच्या सावल्याही लांबतच जातात अशा वेळी घशात दाटणारे कढ तुम्ही आतल्या आत गिरवायला शिका... ‘कवितेशिवाय जवळ काहीच नाही कवितेतलं जगणंच तेवढं खरं उरलं.’

खासगी शिक्षणसंस्थांतील महाग होत जाणारे शिक्षण, हे आजचे खरे आव्हान आहे. सधन वर्ग वगळता कुणालाही उच्च शिक्षण घेता येऊ नये, अशी स्थिती बाजारीकरणामुळे येते आहे.. अशा वेळी शिक्षणाऐवजी अस्मितांचे राजकारण केले जाते, तेव्हा पहिला बळी शिक्षणच ठरते! 'विद्येविना मती गेली, मतीविना नीती गेली, नीतीविना गती गेली, गतीविना वित्त गेले, वित्ताविना शूद्र खचले, सारे अनर्थ एका अविद्येने केले'

घरातलं घरपण जाणवत नाही हल्ली नात्यातलं नातं तरी कुठं जाणवतय? पण चुकतय कोण ? मीच ! नेहमी माझंच, हो माझंच तर चुकतयं. नाही ! नाही जाणवत घर त्या चार भिंतीत आणि नाही रमत मन चारच माणसात स्वार्थीपणे, पण नाही देता येत स्पष्टीकरण या सगळ्याचं मला मग कबूल करतो मी, माझंच तर चुकतयं. मी लहान होत असताना चार भिंतीं खूप ...

खूप काही बोलायचे होते ते मनातच राहून गेले, शांत घटीकेची वाट बघत ओठच नि:शब्द होऊन गेले. तू भेटल्यानंतरचे स्वप्न बघण्यापुर्वीच अंधुक झाले, मधेच वावटळ आली नि शरीरच गारठून गेले. दुखापातीनंतरच्या वेदना तुला सांगायचे विसरून गेले, तुझ्या कुशीत विसावण्याचे ठरवलेलेही विसरून गेले. कधी कधी जाणीव होते तुझ्यावर मी अवलंबून राहिले, मागे वळून पहिले तर माझे विश्वच नष्ट झाले. दोष कोणाचाही नसताना, वाईट क्षण येऊन गेले, स्थिर असणाऱ्या घडीला पुन्हा विस्कटून गेले.